Ik ben 32 jaar en ik heb alles wat een mens gelukkig maakt. Maar vaak zie, voel, ervaar ik dat niet. Het lukt me dan niet om er "bij" te komen; alles is dan lelijk, moeilijk en zwaar. Gelukkig worden deze momenten afgewisseld met momenten dat ik euforisch door het leven huppel. Al is dat sinds ik medicijnen slik wel wat minder geworden. Na jaren worstelen met mijn (dis)balans ben ik in maart 2009 in de psychische hulpverlening "terechtgekomen". Nu ben ik mijn nieuwe leven aan het verkennen.
maandag 7 mei 2012
krankzinnig
Ik heb gisteren een overdosis pillen genomen. Citalopram en lithium. Het was even proberen, dus ik nam niet direct mijn maandvoorraad, maar die van twee dagen. Ik moest goed doorslikken en daarna trok ik het dekbed over mijn hoofd en wachtte op wat er ging gebeuren.
Nu ik 's ochtends weer ben opgestaan en mijn dagelijkse verantwoordelijkheden weer heb opgepakt, kan ik mijn leven van gisteren moeilijk rijmen met mijn leven van vandaag. Ik weet nog goed hoe ik me gisteren voelde en in die situatie zou ik nu toch weer hetzelfde hebben gedaan. Echt begrijpen doe ik het niet. Ik besef ineens dat ik veel op het spel zet en daar schrik ik van. Ik wil mijn Liefje niet ongelukkig maken en mezelf niet kwijt.
Toch drink ik nu opzettelijk een pak melk leeg van 7 maanden oud.
Door mijn grenzen op te zoeken hoop ik uit mijn gevangenis te breken. Als ik zonder gevoel deze zin lees zie ik pas hoe krankzinnig het is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten