Veilige Ellende

Ze waarschuwden me al toen mijn eetstoornis onder de aandacht kwam. Het wegnemen van een eetstoornis geeft alle verborgen emoties, angsten en frustraties de vrije ruimte.

Ik kan niet anders dan dit beamen. Ik eet netjes volgens het programma en ben bijna een voorbeeldige patient. Maar nu ik me langzaamaan onrustiger begin te voelen, ongelukkiger ook en vooral erg bang voor wat er komen gaat, eet ik dit weekend het liefst even helemaal niets.

Liever controle dan onveilige onzekerheid. Of zoals de therapeuten het achten te zeggen: voorlopig kies ik nog even voor de veilige ellende.

Augurken

Het accepteren van mijn eetstoornis verloopt onverwacht voorspoedig.

Dat ik altijd al hevig piekerde over eten en dat ik zwaar ongelukkig was met mijn gezonde BMI's, dat wist ik al. Maar ik voel me ook echt thuis in de groep en het slapen in het ziekenhuis bevalt stiekem ook best goed. Lekker veel rust, regelmaat en structuur als houvast. Dat kwam ik Thuis een beetje tekort bemerk ik nu.

Dus vrijdagmiddag heb ik een worsteling moeten doorstaan: ik durfde niet naar Thuis. Want Thuis is waar het altijd misgaat.

Nu zit het weekend er bijna op en er is nauwelijks iets misgegaan. Niet noemenswaardig. Nou ja, een pot augurken vlak voor slapen gaan. Maar augurken zijn niet bijzonder ongezond. Dus ik ben een beetje trots op mezelf.

Helaas voel ik me te moe om mezelf een schouderklopje te geven. Bij thuiskomst dit weekend werd ik op slag ontzettend moe en dat is tot nu gebleven. Bijna nergens toe in staat en te moe om iedereen terug te sms-en laat staan allerlei individuen te woord te staan.

Alleen dit blogje moest zeker geschreven worden!

Eet Gestoord

Het knaagt wel een beetje aan me, dat ik hier zo afwezig ben. Daarom snel een berichtje om te laten weten dat ik er nog ben. En dat ik heel, heel moe ben en zo druk met alle verwarring in mijn hoofd. Het valt nog niet mee om een eetgestoorde te zijn. En al helemaal niet om dat a) te accepteren en b) te veranderen. Maar ik zet door!