Ik ben 32 jaar en ik heb alles wat een mens gelukkig maakt.
Maar vaak zie, voel, ervaar ik dat niet. Het lukt me dan niet om er "bij" te komen; alles is dan lelijk, moeilijk en zwaar. Gelukkig worden deze momenten afgewisseld met momenten dat ik euforisch door het leven huppel. Al is dat sinds ik medicijnen slik wel wat minder geworden.
Na jaren worstelen met mijn (dis)balans ben ik in maart 2009 in de psychische hulpverlening "terechtgekomen". Nu ben ik mijn nieuwe leven aan het verkennen.
vrijdag 11 mei 2012
afstand
Mijn Liefje en ik, dat gaat dus niet. Hij voelt zich een klaagmuur en ik niet gehoord.
Zijn psychiater suggereerde dat ik andere antidepressiva kon proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten