Factotum

We keken gister naar Factotum, naar het boek van Bukowski en over zijn alter ego Chinasky. Het alcoholisme en volledig laten gaan werd als iets nastrevenwaardigs op een voetstuk gezet. Als een wijze om dichterbij het echte leven te komen.

Ik kon ineens het cynische karakter van mijn liefje wat beter plaatsen. Maar ik vond het ook naïef, een stadse frats. Ik was degene die echt in de put had gezeten. Die dronken naar het zwembad fietste om 40 banen te zwemmen en haar laatste eetbui kwijt te raken. Die altijd op weg was om nog een flesje whiskey op de kop te tikken. Twee-in-één: bewegen en verdoven. Als iemand aan de onderkant had gezeten, was ik het. Hij had geen idee. Daar kies je niet voor.

Ik koos voor een leven op orde en al ben ik soms nog wel geneigd wat teveel te drinken en blijft de verleiding om te vluchten altijd sluimerend aanwezig, ik sta nog steeds achter die keuze.

Ik ben trots dat ik mijn ervaringen te boven ben gekomen.

Verzoening

Dit is zo'n moment waar ik nadien misschien wel bij stil zal staan. Het moment dat het allemaal wel lekker gaat. Dat ik werk, dat ik in mijn vrije tijd mijn dozen vol oude spullen uitgraaf en het huis uit zet, eigenhandig mijn sessies bij de psycholoog afrond en oude medicijnen terug breng naar de apotheek.

De zon schijnt, ik fiets naar mijn werk, ik ben niet in de opperste staat van geluk (psycholoog vond dit altijd prettig om te horen), maar het gaat, het gáát!

Ik heb mij verzoend met de antidepressiva.