SchildKLIER

Ik heb net mijn uitvaartwensen op dela.nl ingevuld. Best een fijne bezigheid om zo lekker met jezelf bezig te zijn. Ik wil graag dat mensen mooie muziek mee gaan zingen en allemaal madeliefjes voor me meenemen.

Toen ik daarna de afwas stond te doen, begon ik weer eens te denken over die bipolariteit van mij. Mijn allerliefste vriendin blijkt zonder medicatie zó geweldig uit de bocht te vliegen, dat ik me afvraag hoe dat van mij daarmee in verhouding staat.

En dan schiet me iets te binnen.

Mijn laatste gesprek met mijn psychiater ging over mijn schildklier. Die blijkt zich het afgelopen halfjaar al in een kritiek domein te bevinden. Nooit aandacht aan besteed, want dat doet een psychiater blijkbaar niet snel en ik dus ook niet. Maar nu vond hij het wel zorgelijk worden.

Ik ben dan wel niet hypomaan, maar heb wel momenteel toch zeker een hyposchildklier.

Kon nu ineens niet meer op het volgende gesprek met mijn deskundige wachten en ben gelijk gaan googlen. Vermoeidheid, lusteloosheid, depressieve klachten zijn de kunstjes die zo'n schildklier als de mijne vertoond.

En ik maar mokken waarom na de lithium die geweldige pieken direct verdwenen, maar ik wel in depressies bleef hangen.

Mocht die schildklier nu de hele boel verstieren, dan wordt het met schildklierstimulerende medicijnen weer 'normaal'. Hopelijk weten er dan ook weer wat euforische momentjes door de lithiumvlakte door te breken.

Ik zal mijn psychiater dan drie hele dikke zoenen geven.

Vodafoneverjaardag

Vandaag was mijn Liefje jarig.

Dus heb ik hem verrast met een paardrijles, een uitgebreide pannenkoek en Duits cabaret met mooie liedjes.

Het was een opgave en een verademing tegelijkertijd. Want we zijn zo moe van de verbouwing en verhuizing, maar het was ook erg fijn ons weer even ongedwongen met iets anders te vermaken.

Omdat we nu ook gaan samenwonen, worden we door anderen steeds meer als stel gezien. En dat voelt heel fijn. Sms-jes die voor mijn Lief bedoeld zijn, gaan naar mij en vice versa. We voelen ons erg verbonden.

Helaas zit ik al twee dagen zonder mijn zo gewaardeerde telefoonfuncties: ik ben een ongelukkige Vodafoneklant.

Heel ongelukkig, want ik wil zo graag de lieve vrienden bedanken die me vandaag hebben verrast met sms-jes voor mijn Liefje. Die begrijpen dat ik liever niet bel, maar toch even laten weten aan ons te denken. Geweldig dat ze ook samen met collega's voor mijn Liefje zijn gaan zingen!

Hij glunderde van geluk.

Vodafone wil ik bedanken dat ik deze sms-jes wel heb mogen ontvangen.

Nu graag het versturen nog.

Samenwonen

Ik ben in verbouwing!

Toen ik twee weken bij mijn Lief in zijn kamertje had gelogeerd omdat mijn eigen appartementje werd verbouwd door de huisbaas, besloot ik bij hem te blijven. Net zolang plakken tot hij eraan gewend was geraakt en we nooit meer gescheiden hoefden te leven.

Het is een geslaagd project gebleken, want nadat ik in die plakactie ook nog eens impulsief mijn huur had opgezegd, hebben we ons bij verschillende makelaars ingeschreven voor een samenwoonwoning.

Binnen twee weken hadden we ons paleisje.

Een enorm geluk, want deze maand val ik door ziektewetregels 30% terug in salaris en dan voldoen we absoluut niet meer aan de strenge voorwaarden.

Maar nu hebben we de sleutels en hebben we flink wat oppervlak te verven, te bedekken en te vullen. De dagelijkse gaatjes vullen we met bankrekeningen openen, verzekeringen regelen, verhuizen. En nu even een blogje om het Grote Geluk aan de wereld kenbaar te maken. En dat ik er nog ben...

Maar zijn is niet meer wat het geweest is. (Of eigenlijk wel, maar het was de laatste tijd een stuk beter.)

Ik heb 5 weken vrij tussen de therapieen door. Binnen de eerste dag was ik de mindfulness beginselen die me zo stabiel en rustig in het leven zouden moeten houden al met het eerste vluchtje wind vervlogen. Nu zijn het weer de depressieve gevoelens die mijn hoofd en lijf proberen te herwinnen.

Morgen neem ik een dagje vrij. En misschien ga ik wel even koffiedrinken met mijn lieve therapiegenoten in het ziekenhuis. Ik mis ze heel erg. Ik hoop niet dat ik hospitaliseer, maar ik kan nu nog even niet zonder