Druk!

Ik vraag me ineens af hoe ik het ineens zo druk heb gekregen.

Aan anderhalve keer per week groepstherapie heb ik iedere week ook nog twee keer psycholoog toegevoegd. En toen kwam de psychoeducatie (één avond per week) die me toch ook belangrijk leek voor mij en voor mijn Lief. Vervolgens dwong de UWV me in een loopbaanoriëntatietraject dat me op zich wel interesseert, maar me gemiddeld 4 uur per week kost aan enkel het bezoeken van de loopbaanoriëntatiecoach.

Laat staan het 'huiswerk' voor dit alles: gedachtenschema's, vragenlijsten, testen en vaak vooral veel nadenken. Want ik wil al deze hulpverlening natuurlijk wel nuttig besteden. Ik zie het als een investering, het is nu even knallen, maar hopelijk kan ik over een maandje ofzo het meeste afronden en me richten op het echte leven.

Want dat echte leven loopt eigenlijk ook al. Ik heb nog wat werkzaamheden voor mijn ex-werkgever opgepakt en ik heb een serieuze sollicitatie lopen. Alle spanning voor deze sollicitatie heeft me zowat 5 jaar van mijn leven gekost, maar ik heb binnenkort wel misschien gewoon een baan. In deze flow heb ik gisteren 4 sollicitatiebrieven voor mijn Liefje getypt waar hij als werkzoekende even geen puf meer voor had. Ik had barstende koppijn, want hang al een paar dagen tegen grieperigheid aan, maar haalde er voldoening uit.

Nu echter voel ik de golvende stroom van Doen Doen Doen aan me trekken. Zie ik mijn Liefje zich weer volledig storten op zijn to do list. Vraag me af welke achterstand ik heb in te halen na een ruime week niet sporten.

Voel me er even schuldig over, maar zou het liefst vandaag alleen nog maar in bed liggen om daar te luieren en te genieten van mijn voorlopig werkloze bestaan.