En dan heb ik gewoon even geen zin om wat op mijn blog te schrijven. Gewoon, omdat ik al zoveel aan mijn hoofd heb of omdat ik mezelf zo vind zeuren. Niets ergers om dat dan nog eens bevestigd te voelen via mijn eigen weblog. Dit is een compromis: wel schrijven, maar niet zeuren.Voor de zekerheid houd ik het maar kort.
Ik ga weer snel verder met de andere onderdelen van mijn leven: detective kijken, Poes knuffelen, therapie-oefeningen doen, de afwas, afscheid nemen van een vriendin die naar het buitenland emigreert, sporten, een spannende sollicitatie, nog wat resterende werkzaamheden voor mijn ex-werkgever en handschoenen kopen.
Mijn dagelijks leven laat eigenlijk weinig zeurruimte over.
2 opmerkingen:
zeuren. tja, stroef is stroef en het is al eenzaam genoeg wanneer je de hele dag moet "werken" om jezelf bij elkaar te houden.
herkenbaar.
kan me ook voorstellen dat het niet-schrijven over je gevoel de lawine even op afstand houdt.
volhoudenmaarweer
Bedankt voor je fijne reactie! Had m al gelezen, maar kon nu pas reageren. Klopt heel erg wat je schrijft, met mijn gevoel. Sterkte ook!
Een reactie posten