En toen stond ik weer op straat. Na 13 maanden rondgedoold in een ziekenhuis is het onwerkelijk om weer terug te keren in de maatschappij. Nou ja, terugkeren: voorlopig zit ik nog in de ziektewet (nog geen bericht van het UWV) en heb ik nog geen baan.Dus ik ben thuis. Voornamelijk in de avonduren fiets ik wat rond en probeer ik wat te begrijpen van mijn leven en van mijzelf. Je zou zeggen dat ik de afgelopen maanden voldoende inzichten zou hebben opgedaan om de rest van mijn leven netjes uit te kunnen voeren. Dat was mijn idee eigenlijk ook, maar in de eerste week ga ik al onderuit.
Gisteravond plofte ik. Ik zag mezelf weer vluchten voor mezelf. Dat doe ik al de hele afgelopen week, van overdag slapen tot opgejaagd 'moeten' tot lusteloos rondhangen tot contacten afhouden. Zo op mezelf, kan ik helaas nog niet zo goed met mezelf overweg. En toen werd ik ineens zó verdrietig, ik voelde zo intens de haat, de walging van mezelf. Ik doe het nooit goed, ik ben waardeloos, ik mag er niet zijn.
Shit.
Het voelt alsof er een schilletje van mijn leven is opgetild en mij is getoond wat daar aan derrie onder zit. Ik heb wat eerste ideeen aangereikt gekregen hoe ik de boel kan schoonmaken. Maar dat lukt me dus nog niet zo erg.
Als ik dit zo schrijf, merk ik dat het oplucht. Ik heb mijn blog weer gevonden!
6 opmerkingen:
oef ja, zelfde schuitje hier. Geen idee hoe/wat/waar en vooral waarheen. maf he hoe snel je dan weer in oude patronenn beland. ik heb de hoop dat het goed komt, weet alleen nog niet hoe.
mij helpt t om contact te hebben met ex-groepsgenoten. zet m op!
volgens mij is de therapie ook niet om vervolgens altijd te weten hoe en wat.
maar om je bewust te worden van je patronen. Wanneer je daar bewust van bent is dat een grote stap die veel mensen nog moeten maken!
Nu heb je een keus en kun je je eigen leven inkleuren!
Ookal blijft dat een weg die je je hele leven zal afleggen. Je bent in elk geval op weg en als ik je zo lees heb ik er het vertrouwen in dat je dat gaat lukken!
Heel veel kracht toegewenst daarvoor! Je komt niet mer terecht in die oude patronen zoals ze waren want je hebt de cirkel doorbroken toen je de keus maakte aan jezelf te werken!!! Super dapper!!
een af en toe meelezer en meelever!
@Sietske Ik vind het fijn om te lezen dat jij hetzelfde ervaart. Je kunt nog zoveel "weten", het blijft worstelen volgens mij. Ik heb ook contact met ex-groepsgenoten en dat helpt inderdaad wel een beetje.
@Anoniem Bedankt voor het hart onder de riem! Ik ben geloof ik iets minder optimistisch dan jij, want volgens mij kan ik heel snel in oude patronen vervallen als ik niet voldoende kracht ervaar om me eruit te houden. Het blijft zo'n strijd en het lukt me soms niet of ik zie soms niet waarom ik die strijd ook alweer lever. Maar ik geloof dat mijn motto nu is: Met vallen en opstaan...
Ha Lotje, goed weer wat van je te lezen! Kan me voorstellen dat het je nog allemaal erg duizelt nu, het is ook veel wat je het afgelopen jaar hebt doorgemaakt. Gun jezelf tijd, het hoeft niet allemaal in 1 keer goed te zijn...(Voor mij is dit in ieder geval n belangrijke les geweest.)
hoe issie nu?
@Lise Thanks! Dat is inderdaad een belangrijke tip, als je dat maar voldoende beseft, scheelt dat weer een hoop stress en paniek. Hoop dat het goed gaat met jou!
@Sietske Ik heb er maar gelijk een logje aan besteed :) Ik schreef de vorige keer nog wel zo blij dat ik mijn blog weer gevonden had, maar het duurde inderdaad weer even voordat ik me weer aan schrijven kon zetten. Het gaat nu iig goed!
Een reactie posten