De afgelopen dagen werd ik op de proef gesteld.Ik volg al vrij lang een voltijds therapie, waar mindfulness ook deel vanuit maakt. Over enkele weken hoop ik deze therapie af te ronden en terug te keren in de maatschappij. En ik voelde me daar tot een paar dagen terug ook helemaal klaar voor.
Ineens kreeg ik een terugval. Ik had mijn eetstoornis nodig, voelde me zó slecht over mezelf dat ik móest afvallen. Was zó intens verdrietig, móest alcohol drinken of in mezelf snijden met een kapotgeslagen fles. Alsof ik spontaan depressief werd.
Mindfulness: Lotje, het is een gevoel, jíj bent het niet. Laat maar gaan en laat maar toe, het drijft weer over.
Ik zag de mindfulness optie maar heb ontzettend hard moeten strijden om het gevoel uit te zitten. Eigenlijk dacht ik dat het me niet gelukt was. Vandaag keek ik terug en bedacht me dat ik van al die destructieve vluchtopties geen enkele heb benut.
Hoe angstig ik me op dit moment nog voel, stiekem denk ik dat ik veel vertrouwen terug krijg. Al begrijp ik nog niet helemaal hoe het werkt, ik ben volgens mij wel klaar voor het echte leven.
3 opmerkingen:
En gelukkig heb je nog een paar weken zodat dat vertrouwen verder kan groeien. Hou je taai!
het echte leven is allang begonnen.
Ha Lotje, lang niks van je gelezen, hopelijk is dat een goed teken?
Een reactie posten