Lang Niet Gek!

Het was een Pasen met bizar veel paaseitjes. En bizar weinig schuldgevoelens.

Een paar heerlijke eerste stappen gezet in mijn wandelagenda. De spierpijn zeurt na, maar de gesprekken met mijn wandelvriendin voelen als een warme deken die ik zolang mogelijk om me heengeslagen houd.

Ik heb lang niet geblogt, maar dit is een blogje waard. Ik werk toe naar het einde van mijn therapie. Rustig aan, niet het einddoel voorbij hollen om vervolgens te struikelen en snoeihard onderuit te gaan.

Ik laat me nu gewoon eventjes niet gek maken.