En toen ging het steeds lekkerder, steeds meer vanzelf. Blij en nog iets blijer. Optimistischer en denken over het einde van de therapie.En dan is er toch weer een beetje spanning en dan is het ineens ook niet meer te negeren. Er komt weer onzekerheid en zelfs een sprankje pessimisme.
Therapie volgt een golfbeweging. Kwestie van doorzwemmen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten