Ik was op de vlucht en had geen idee. Vandaag is het kwartje dan eindelijk gevallen. Mijn meest essentiele knelpunt is vakkundig blootgelegd.Nu voel ik ondraaglijke pijn en intens verdriet. Zo erg dat ik niet weet wat ik ermee moet. Ik heb zin om in mezelf te snijden al heb ik dat nooit gedaan en zal ik dat ook nu niet doen. Ik wil een eetbui krijgen om de spanning weg te maken, maar ik kan niet eten. Machteloos voel ik alles door me heen trekken.
Morgen weer een dag therapie en daar moet ik mensen onder ogen komen die me op mijn kwetsbaarst hebben gezien. Ik durf niet, maar ga toch.
Want als ik thuiskom, is Poes er. Op mijn aandringen samen met mijn Lief geadopteerd. Het is niet alleen de kroon op onze relatie. Ik wil de antidepressiva verder afbouwen en heb wel vertrouwen in Poes als alternatief.
3 opmerkingen:
Kan goed volgen wat je schrijft. En ben ervan overtuigd dat de mensen die je op je meest kwetsbaar gezien hebben, blij zullen zijn om je weer te zien.
Bikkel. Dat je gewoon doorgaat. Ongelooflijk knap.
XXL
Als Poes de poes op de foto is, dan weet ik zeker dat je daarop kan vertrouwen. En ook als Poes niet de poes op de foto is.
Ik herken zó ontzettend wat je schrijft.
Een reactie posten