Terugval ligt geheel in de lijn der verwachting.
De verpleegkundige die vanochtend dienst had, haalde haar schouders op en zei stellig dat ik vooral niet moest gaan panieken. De verpleegkundige die me vanavond belde, wilde het naar eigen zeggen niet bagatelliseren, maar benadrukte vervolgens dat het volkomen normaal was.
Ondertussen heb ik weer een "pillenmoment" beleefd en kwam dichter bij uitvoering dan de vorige keer. En op dit moment bevestig ik vol overgave de gestelde diagnose boulimia nervosa.
Ik ben nervosa meer dan zat. Ik word dood- en doodmoe van alle kortsluiting in de synapsen in mijn hoofd. Wanneer mag ík eindelijk weer eens aan het roer staan? Ik weet heus wel hoe ik het zou willen hebben.
Morgen eerst maar alle chocola en waterijsjes eraf zwemmen.
3 opmerkingen:
Ja het hoort er blijkbaar bij, terugvallen, maar het voelt wel ontzettend klote om doorheen te gaan. Juist omdat je net weer wat hoop hebt zien gloren. Maar ja, compassie en hulpverleners gaan lang niet altijd samen...
Probeer erop te vertrouwen dat je er doorheen komt, ook al voelt het niet zo. Lastig, maar je bent al zover gekomen, dus dat kan je ook wel. Sterkte!!
Hee meis,
wat ontzettend heftig om te lzen. Ik wens je heel veel sterkte en sluit me helemaal aan bij Lise. Je bent al zover gekomen. Je kunt het!
Kus!
Carice
Dank Lise en Carice! Het valt me zwaar, dat opklimmen en weer terugvallen. Maar het heeft ook iets bipolairs en daar zouden we ons toch wel vertrouwd mee moeten voelen, niet...?! ;-)
Hoe dan ook, ik probeer nu inderdaad vooral vertrouwen te hebben en vast te houden aan de gedachte dat het erbij hoort en dat het beter wordt. Is alleen best moeilijk omdat mijn gevoel dat zo tegenwerkt.
Een reactie posten