Vandaag begint de Vierdaagse van Nijmegen.
Daar heb ik geweldig goeie herinneringen aan. Ik prijs me gelukkig dat ik nog steeds een beetje kan voelen hoe de overwinning voelde. Aangemoedigd door duizenden mensen die verder niets van me wisten. Alleen dat ik samen met mijn ontzettend lieve en leuke wandelmaatje een flinke prestatie neerzette.
Daar heb ik geweldig goeie herinneringen aan. Ik prijs me gelukkig dat ik nog steeds een beetje kan voelen hoe de overwinning voelde. Aangemoedigd door duizenden mensen die verder niets van me wisten. Alleen dat ik samen met mijn ontzettend lieve en leuke wandelmaatje een flinke prestatie neerzette.
Nu doorloop ik al weken achtereen vierdaagses. Zonder juichend publiek en het voelt daardoor toch echt minder als een prestatie. Toch zet ik door.
En volgend jaar loop ik weer in de massa in Nijmegen en ik weet zeker dat ik me dan heel erg gelukkig voel.
2 opmerkingen:
Hee Lotje,
Dat is grappig. Ik heb jaren de vierdaagse gelopen en doe dit jaar niet mee. Ik dacht dat ik het prima zou vinden. Maar toen ik het zag op tv, deed het stiekem toch wel een beetje pijn.
Au.
Ik ga ook meedoen volgend jaar! Juj!!
En dat juichende publiek heb je nu ook, alleen uiten mensen het anders. In een smsje of kaartje. Iedereen denkt aan jou. Dat weet ik zeker.
Carice!
Superlief, dankjewel. En de juichers staan op de eerste rij weer klaar voor jou hoor volgend jaar. Alsof zij/wij nooit zijn weggeweest :-)
Een reactie posten