Actie en Reactie

Ik was niet agressief vandaag, maar wel aanwezig.

Van luidruchtig melig bellen met mn liefje tot flink assertief deelnemen aan het psycho-educatieklasje. Mijn mede dipgenoten keken voorzichtig verbaasd op. Wie is die nieuwe?! Maar dat was ik, al bijna 2 weken hun leedgenoot!

Best lekker om weer eens knetter(!)hard te lachen en het bloed weer met volle snelheid door mijn lijf te voelen razen. Maar de hele dag op snelheidje 260 was helaas niet haalbaar. Al voor de lunch zakte het in. En zakte ik in.

Ik had gepland te gaan zwemmen en al had ik natuurlijk geen porem zin meer, ik ben toch maar gegaan. Dan in ieder geval een schoon geweten. Maar halverwege het twaalfde baantje, vond ik het zwembad ineens wel erg diep. Ik bibberde naar de overkant. Aangezien de badmeester niet vreemd op keek, concludeerde ik dat het blijkbaar voldoende op zwemmen leek. Maar ik was vreselijk bang. Alsof de diepte op volle krachten aan me zoog. Ben snel het water uitgevlucht en buiten in de zon met cola light bij zinnen gekomen.

Terug op de afdeling heb ik mijn oude rol maar weer opgepakt.

Maar wel met één verschil. Door mijn snoeiharde activiteit vanochtend, bleef die irritante nieuwe ver bij me uit de buurt.

Helemaal niet erg.