Down

Na een periode up up up!

Waarin ik eigenhandig ging solliciteren zonder dat het UWV ook maar iets van me verwachtte, want ik hoorde in de ziektewet. Druk bezig met allerhande therapie om Mijn Leven nóg beter onder Mijn Regie te laten verlopen. Bouwen aan de toekomst, dat gevoel.

Nou, na die periode dus, voel ik het nu...down.

Het begint met een ellenlange sollicitatieprocedure, dat kan ik achteraf heel helder analyseren. Zo eentje met veel onzekerheid, lang wachten, achteraan bellen, toch nog een gesprek. Teveel spanning, te weinig duidelijkheid. De betreffende leidinggevende liet me gisteren weten dat ze positief over me zijn, maar ze stellen voor dat ik opnieuw solliciteer.

Natuurlijk is deze persoon incompetent en het bedrijf blijkt een chaos.

Maar de zondag ervoor was Sinterklaas. En dat fijne feest vieren we elk jaar bij een andere vriendin uit de club. Ik dacht dat ik aan de beurt was, maar anderen lieten deze beurt geheel onverwacht aan mij voorbij gaan.

Natuurlijk heeft niemand geprobeerd mij opzettelijk te kwetsen en wat boeit het?

Toen ik bij de psycholoog vanochtend terug moest gaan naar een situatie uit het verleden, kwam het overweldigende verdriet naar boven dat ik voelde toen mijn moeder mij verraadde. Dat gevoel raak ik nu niet meer kwijt.

Waarschijnlijk omdat het zich de laatste dagen stiekem al weer een beetje had genesteld.