Puzzelstukjes

Mijn vader heeft mijn moeder mishandeld. Mijn moeder heeft gemene psychologische spelletjes gespeeld. Ik heb jaren geen helderheid kunnen krijgen over hoe het nu eigenlijk zat en of ik er echt door was beinvloed.

Nu zit ik inmiddels 9 maanden voltijds in therapie. En na vele therapeutische sessies ben ik het gesprek met mijn vader aangegaan. Voorbij de kwade kanten verder kijken naar hoe het zat. Hij was zo verwarrend lief en betrokken. Echt een vader. Maar hij bevestigt ook mijn sluimerende vermoeden dat ik nooit echt dochter was, maar de alter ego van mijn moeder.

Ik belde mijn moeder gister of ze met mij een gesprek zou willen aangaan. Zij zag niet in waarom: ik was toch degene met een stoornis?! Ze was boos en defensief. Ze begreep niet waarom ik zou willen dat zij me beter begreep. Daar hield ik me zelf maar mee bezig.

Ik geloof dat het me ineens helder is geworden. Ik heb nooit Lotje mogen zijn. Ik heb mijn leven voor haar gegeven, maar als ik probeer weer dochter te worden, heb ik helemaal geen moeder.

Intens verdrietig, maar ik voel me plotseling veel sterker.