De Waarheid van het Verval

Na Manie komt Depressie.

Of het nu komt door teveel vrolijk bier op koninginnedag of door de wild gelezen pagina's in Mike Boddé's Pil komt. Ik weet het niet. Ik weet het gewoon even niet.

Maar het voelt flink rot. Met flinke nadruk speelt Verval door mijn hoofd. Mijn vader die over het randje van de dood kijkt, de rijen personen die ooit dichtbij mij stonden en nu lonken naar het einde. Of de overstap al hebben gemaakt. Alles is gedoemd te mislukken en te vergaan.

Toch voel ik ergens ook dat dit niet het enige is. Ik besef nog wel dat het allemaal ook heel anders gezien kan worden. Als ik me maar eventjes iets beter zou voelen.

(Vooral in kleine dingetjes kan ik nog wel heel normaal doen. En ik lach nog om stomme grapjes.)

Maar de angst dat dit toch echt de waarheid is die op de achtergrond altijd de waarheid zal blijven... Ik kan deze niet aan.