Augurken

Het accepteren van mijn eetstoornis verloopt onverwacht voorspoedig.

Dat ik altijd al hevig piekerde over eten en dat ik zwaar ongelukkig was met mijn gezonde BMI's, dat wist ik al. Maar ik voel me ook echt thuis in de groep en het slapen in het ziekenhuis bevalt stiekem ook best goed. Lekker veel rust, regelmaat en structuur als houvast. Dat kwam ik Thuis een beetje tekort bemerk ik nu.

Dus vrijdagmiddag heb ik een worsteling moeten doorstaan: ik durfde niet naar Thuis. Want Thuis is waar het altijd misgaat.

Nu zit het weekend er bijna op en er is nauwelijks iets misgegaan. Niet noemenswaardig. Nou ja, een pot augurken vlak voor slapen gaan. Maar augurken zijn niet bijzonder ongezond. Dus ik ben een beetje trots op mezelf.

Helaas voel ik me te moe om mezelf een schouderklopje te geven. Bij thuiskomst dit weekend werd ik op slag ontzettend moe en dat is tot nu gebleven. Bijna nergens toe in staat en te moe om iedereen terug te sms-en laat staan allerlei individuen te woord te staan.

Alleen dit blogje moest zeker geschreven worden!