Ik ben heel erg boos.
Boos op mezelf omdat ik maar loop aan te hannessen en er niks van bak. Ik ben een jaar verder en ik ben niet beter, ik ben alleen maar slechter. Ik ben een Niets: zonder baan, zonder sportieve of andere zinnige vrijetijdsbesteding, zonder noemenswaardig sociaal leven of andere hobby, zonder eigenwaarde en zonder zelfrespect.
Ik ben ook boos op de therapeuten en op de groep en op de therapie in het geheel. Ze trekken me de zwakte in en maken me kwetsbaar, peuteren van alles los en als ik het vervolgens niet meer weet, moet ik niet zo zielig doen. Want ik kan het allemaal best zelf.
Ik ben vreselijk boos op mijn vader die zijn beide dochters de vernieling in heeft geholpen en ons vervolgens een trap na geeft door de therapie als een zwakke keuze neer te zetten. Zo vreselijk boos dat ik in gedachten op zijn dikke buik loop te stompen. Boos omdat ik dat nooit echt zal doen, het misschien zelfs nooit zal durven uitspreken. Woest word ik ervan!
Boos ook op mijn Lief waarin mijn vader mij achtervolgt. In kleine dingetjes voel ik mijn vader zijn aanwezigheid weer, zijn overgevoeligheid en dominantie, en wordt het zo pijnlijk duidelijk hoeveel dat me nog doet. Ik voel zoveel boosheid naar mijn Lief, maar vooral ook ben ik boos dat mijn allerliefste Lief hieronder gebukt gaat. Hoe graag ik al dit gedoe en deze ingewikkelde ellende bij hem weg had willen houden, hoe graag ik een lief vriendinnetje was geweest. Een gezellig en fijn vriendinnetje, vrolijk ook en sexy.
Ik ben boos op de wereld die mij geen fijne eigen plek lijkt te gunnen en boos op het leven dat een worsteling is en wanneer je deze lijkt te overwinnen, vervolgens duidelijk maakt dat het leeg en zinloos is en dat er zoveel andere narigheid is en dat het nooit echt makkelijk zal worden.
Ik ben ook best in de war. Maar ook vooral boos. Het leek me wel even goed dit van me af te gooien, misschien zal het dan iets wijken voor alles wat nu door de boosheid wordt geblokkeerd.
Wellicht is doorwerken in de hoop op beter een illusie, maar stilstaan brengt me zeker niets.
7 opmerkingen:
Mij is vaak verteld dat boos goed is.
Los daarvan vind ik het wel heel gezond klinken, waar je allemaal boos over bent.
jep, boos is goed, mooi, laat zien dat alles je niet onverschillig laat, dat je het anders wil, dat er vuur brandt daar vanbinnen.
boos schijnt fijn te zijn omdat je dan ook meer kunt genieten van de fijne dingen. Maar Harrie denkt er het zijne van.
Ik herken wat je schrijft, maar daar heb jij geen zak aan.
Maar stiekem moest ik wel enorm grinikken om je plaatje, dus dank je wel dat je even, heel even een glimlach op mijn verdrietige doolhoofd hebt getoverd.
Eens met Harrie, zowel wat de afbeelding betreft die me een brede grijns oplevert, als er het zijne van denken wat boos betreft. In mijn geval het hare.
Met andere woorden: ik heb tot nu toe nooit gemerkt dat boos voelen maakt dat je ook fijn kan voelen.
Misschien nog niet boos genoeg geweest...
Lieve Lot,
Volgens mij is het inderdaad heel goed om boos te zijn over wat er allemaal is gebeurd!
Hartstikke goed. Koop een mooie bos bloemen en maak je huis een fijne plek.
Ik weet zeker, jij komt er. Samen met je Lief.
Boos zijn mag best even, daarna in de spiegel kijken en go with the flow...
Je vader is ook een mens die zich met al zijn onmacht een weg in het leven probeert te banen.
Mijn jeugd was verre van fijn, mijn leven zo mogelijk nog dramatischer maar hoe ik ermee omga is mijn verantwoordelijkheid!
Kom op wijffie je kan het!
Het klinkt dat jouw boosheid jou beschermt tegen angst of verdriet. Door je zo boos te voelen naar alles en iedereen hoeft jouw kwetsbaarheid niet omhoog te komen. Door boos te zijn kan in ieder geval niemand jou kwetsen. Mijn tip: als je je weer zo boos voelt, trek je dan even terug en vraag jezelf wat er zo erg aan deze situatie is en als je een antwoord hebt stel je weer de vraag wat daar weer zo erg aan is. Hier ga je mee door tot je een andere emotie voelt. Echte boosheid duurt niet lang. Boosheid als masker tegen angst of pijn kan je leven lang duren. Heb er zelf ook veel last van en dit is hey enige wat werkt. Door gehoor te geven aan de boosheid creeer je juist iets wat je niet wilt en je gaat je slecht voelen over jezelf. Nog een tip: koop het boek 'illusies'. Ik denk dat je jezelf erg herkent en je kunt leren hoe je ermee omgaat. Succes!
Een reactie posten