Ik lijk maar niet uit mijn "het is teveel!" stemming te komen.
Thuis pak ik geen boek als start van een fijn weekend met mezelf. Ik ga rondhangen en zeuren tegen mijn Lief. Natuurlijk helpt het niet dat ik met een kneuzing te kampen heb sinds ik onderuit ging met de fiets (ik ben klaar met de winter!). De pijn dringt zich steeds weer op de voorgrond.
Vanmiddag heb ik het graf bezocht van een medegroepslid die uit de groep en het leven besloot te stappen. Ik kwam met een maag vol opgeblazen spanning thuis. Waar die te laten?! Niet in een eetbui heb ik met mezelf en de therapeuten afgesproken. Ik heb 5 beschuitjes met halfvolle jam getolereerd. En een diepvriespizza en een handjevol opgewarmde volkorenmacaroni met rucola en ketchup light. En twee warme chocolademelk. Of drie.
Ik voel me niets beter.
Kon ik maar op de bank met een boek, met een flinke portie houvast in mijn lijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten