Passie

Mijn Liefje en ik zijn vandaag 1 jaar 1 maand en 2 dagen samen. En we wonen nu bijna 1 week in hetzelfde nieuwe huis (dat nog niet helemaal is ingeruimd en gestoffeerd).

Op zo'n moment zou ik zo graag willen dat het er aan alle kanten vanaf spetterde. Geen ingedutte toestanden of overspannen stressreacties. Liever verliefd.

Ik denk niet dat ik reden heb tot klagen of twijfelen. Ik voel de vlinders flink rondfladderen als ik naar hem kijk. En het kost me geen enkele moeite om lief te doen. Na ieder moeilijk moment (die altijd zullen blijven komen en gaan), knuffelen we het weer goed. Hij is 100% Mijn Lief. Ik wil nooit meer zonder.

Maar als de seks achterwege blijft. De spannende, fijne, uitdagende momenten. Die maken dat ik 100% vrouw ben. Als het aan alle kanten kriebelt, maar ik de drempel niet over kom.

Dan HAAT ik de citalopram die zich stug tussen mij en mijn Lief heeft ingenesteld!

Dinsdag ga ik afbouwen. De psychiater weet het nog niet, maar ik weet zeker dat hij meedoet. Blijft spannend om te ontdekken welke Lotje er zonder antidepressiva overblijft. Misschien staat de onzekerheid over haar lijf wel weer meer op de voorgrond. Ook niet zo goed voor de passie.

Gelukkig is het knuffelen nooit verdwenen.