Hoe vaak wordt er aan een diagnose getwijfeld voordat deze "definitief" is?
De derde psychiater die ik nu "heb" in het ziekenhuis, en die ik vorige week sprak, blijkt zijn twijfels te hebben. Het manische is bij mij dan ook niet heel duidelijk, want niet zo extreem, en daarvan laten psychiaters de diagnose blijkbaar vooral afhangen.
Ik ben in tranen, want ik heb die houvast zo nodig. En ik was verdorie net begonnen met een serieuze acceptatiepoging.
De betreffende psychiater heeft me 20 minuten gesproken, mijn dossier nauwelijks bekeken, hij zit er vast naast. Maar oh wat maakt het me onzeker.
En waarom begrijpen die mensen nou niet wat zo'n diagnose voor je betekent?!
11 opmerkingen:
Dit is echt heel erg.
Hier word ik boos van, maar daar heb jij niks aan. Sterkte!
Jeetje, is je diagnose je enige houvast, gaan ze die ook nog in twijfel trekken :-( Ik ken de frustratie. Waarschijnlijk weet je zelf toch het beste of de diagnose klopt of niet, beter dan welke hooggeleerde psychiater dan ook. Maar dat het maakt het er niet minder verwarrend om. Hopelijk sta je snel weer op 1 lijn met je behandelaren!
Wat enorm slordig zeg. Ik denk dat artsen best begrijpen hoe belangrijk het is, maar dat begrip in de routine kwijt raken. Met heel vervelende consequenties. Sterkte!!
Hahahah sorry ik moet er ook een beetje om lachen. (ik heb het omgekeerde)
Zo wil ik van mijn plakker af, opgeplakt door de slimmerik der slimmerikken op bipolaire stoornissen.
Ruilen, jij mijn siganise en ik plakker "gewoon een beetje vreemd maar verder wel leuk*?
Bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik zou best zonder de diagnose bipolair verder willen, als dat dan maar duidelijk zou zijn. Niet wél bipolair, niet bipolair, wel... enz. Aan duidelijkheid heb ik op dit moment een enorme behoefte, om welke reden dan ook.
Maar hoe dan ook: de psychiater bleek het nooit gezegd te hebben. Hij had genoemd tegen collega-psycholoog dat de bipolaire kant hem nog niet zo duidelijk was, maar dat hij me ook nog maar nauwelijks kende (20 minuten) en dat ik bovendien naar een bipolair centrum werd doorverwezen, dus dat het zijn zaak eigenlijk ook niet was. De psycholoog maakte ervan dat hij twijfelde en dat was het enige dat ik te horen kreeg.
Slordig, zeer slordig. Dat vonden achteraf zowel psychiater als psycholoog. Maar ze vonden mijn hysterische reactie ook een teken dat ik erg labiel was. Ach, ik weet het ook niet. Wel labiel, misschien niet bipolair. Ik vind het nu allemaal wel even best.
Lieve schat,
Laat je eerst goed onderzoeken door het opperhoofds der slimmerikken.
Weet je, Maurice zei ooit eens: "zodra ik mezelf niet meer serieus nam begon mijn herstel"
Ik onderschrijf het.
Probeer met een kwinkslag deze toestanden te bekijken. Relativeer en accepteer jezelf.
Je hebt geen stick,er nodig om soms uit de bocht vliegende hersencellen te hebben of een brein dat in de mineur schiet.
Kus op je labiele bipolaire bolletje.
Na vier jaren vonden die 'goede hulpverleners' bij mij de bipolaire stoornis.
Ik heb onlangs mijn 23e hulpverlener in dit circuit wat nu 8 jaar duurt.
Het blijft een verdomd moeilijk handteerbare ziekte is mijn ervaring!
Daarom is het voor de hulpverleners ook zo moeilijk te ontdekken.
En uiteindelijk kunnen zij er zeer weinig mee doen.
Wat mij erg geholpen heeft is een zgn "life chart" bijhouden.
Dan krijg jezelf goed inzicht in je ziekte en bovendien kun je die onder de neus van de hulpveleners schuiven!
@ALjoenietisAL 'fijn' om te horen dat er meer mensen zijn die zo'n ervaring hebben met het krijgen van deze diagnose. Ik heb wel mijn levensverhaal opgeschreven en daar kunnen ze geloof ik wel wat mee. En over een paar maanden stap ik over naar een instelling die gespecialiseerd is in bipolariteit. Die zullen me daar minstens een jaar volgen om de wisselingen waar te nemen. Dan hoop ik toch wel aan het einde van het diagnosetraject te zijn gekomen... Als het dan ook echt bipolariteit is natuurlijk :-)
Ik hoop het echt voor je dat je duidelijkheid krijgt.
Maar nogmaals, misschien kan je daar zelf enorm aan meewerken door dagelijks 1 minuut te gebruiken om je 'lifechart' in te vullen.
Bespreek dit eens met je psyg.
Want ook die instelling die gespecialiseerd is in bipo krijgt enkel maat momentopname's van jou te zien.
Ikzelf heb b.v. d.m.v. een lifechart kunnen bewijzen dat Lithium helemaal niet beter hielp dan de Depakine die ik nu gebruik.
Ik had n.l. van Lithium ongeveer 25bijwerkingen! ! ! !
En van Depakine maar 5.
Met Lithium leven was voor mij een hel!
@aljoenietisal Sorry voor mijn late reactie, had die van jou over het hoofd gezien... Wat vul je op zo'n lifechart in? Hoe je je voelt en welke bijwerkingen je allemaal ervaart?
Een reactie posten