Ik voelde me er eerst niet zo op mijn gemak, omdat ik dacht dat ik er niet thuishoorde. Nu gaat het me inmiddels prima af om opgenomen te zijn. Tegelijkertijd word ik gelukkig ook steeds normaler (denk ik).
Best een prettige situatie: ik voel me op mijn gemak in het ziekenhuis, maar ik krijg ook steeds meer vertrouwen in een terugkeer naar de wereld erbuiten.
Wat me tot dat moment nog ontzettend hindert, is dat andere hulpbehoevenden steeds maar blijven denken dat ik één van de verpleegkundigen ben. De vragen "of ik..."
"...een patient ben of niet?";
"...'hier' ook zit of dat ik werk?";
"...stage loop op de afdeling of al klaar ben met de opleiding?"
...komen mn neus uit.
En naarmate het beter met me gaat, word ik er alleen maar méér op aangesproken! Als ik moet blijven benadrukken dat ik ook knettergek ben, net als zij, word ik echt niet beter. Dus vanaf morgen ben ik "van de verpleging".
Nu maar eens bedenken wie ik als eerste zijn medicatie zal geven...
2 opmerkingen:
Vraagt het bezoek aan jou ook of je ze van de afdeling wilt laten?
(Had ik altijd op de gesloten afdeling.)
Er is ook wel eens een inval-verpleegkundige geweest die dacht dat ik een collega was...ik heb haar in de waan gelaten...hahaha
Hihi, die is ook grappig! Ik zat enkel op de open afdeling en heb eigenlijk niet veel bezoek gezien. Jammer genoeg hebben de verpleegkundigen me ook nooit als collega gezien. Lijkt me helemaal een bijzondere ervaring! Werd je ook aan het werk gezet...?! ;-)
Een reactie posten