Het knopje heb ik omgezet. Het nadenken is uitgezet.
Ik richt me nu nog enkel op het zo goed mogelijk doorkomen van de dag. En dat lukt eigenlijk best goed. Vandaag was een drukke dag en het was alsof ik weer als vanouds aan het werk was. Aanpakken en doorgaan. Best een lekker gevoel om niet meer zo passief overgeleverd te zijn aan alles wat door mijn hoofd kan razen.
Met de running therapy merkte ik dat het hardlopen ook weer terug in mijn benen begon te komen. Ik voelde zowaar weer de kick van het controle krijgen over mijn eigen lijf. Dat, en het goede contact dat ik vandaag had met de medepatienten, gaf me het gevoel dat ik nu dan eindelijk de poort naar mijn vorige--of beter: mijn nieuwe--leven had ontdekt.
Toen ik net een sprintje wilde inzetten, kwam de running therapeut naast me lopen en stelde me een vraag. Zonder omwegen, heel direct. De vraag vloog als een scherpe en nietsontziende pijl recht in mijn hart. Hij wilde weten of ik eigenlijk wel mocht voelen van mezelf.
Van mijn fysieke prestatie was hij niet onder de indruk.
Hij zal zeker redenen hebben om dit aan me te vragen. En dat het me zoveel deed, geeft ook aan dat deze vraag niet geheel irrelevant is. Maar als ik aan het overleven bent, zit ik niet te wachten op iemand die de oprechtheid van mijn geluk ter sprake brengt.
Het lijkt verdorie wel alsof ze daar gektes aan het kwéken zijn.
Ik richt me nu nog enkel op het zo goed mogelijk doorkomen van de dag. En dat lukt eigenlijk best goed. Vandaag was een drukke dag en het was alsof ik weer als vanouds aan het werk was. Aanpakken en doorgaan. Best een lekker gevoel om niet meer zo passief overgeleverd te zijn aan alles wat door mijn hoofd kan razen.
Met de running therapy merkte ik dat het hardlopen ook weer terug in mijn benen begon te komen. Ik voelde zowaar weer de kick van het controle krijgen over mijn eigen lijf. Dat, en het goede contact dat ik vandaag had met de medepatienten, gaf me het gevoel dat ik nu dan eindelijk de poort naar mijn vorige--of beter: mijn nieuwe--leven had ontdekt.
Toen ik net een sprintje wilde inzetten, kwam de running therapeut naast me lopen en stelde me een vraag. Zonder omwegen, heel direct. De vraag vloog als een scherpe en nietsontziende pijl recht in mijn hart. Hij wilde weten of ik eigenlijk wel mocht voelen van mezelf.
Van mijn fysieke prestatie was hij niet onder de indruk.
Hij zal zeker redenen hebben om dit aan me te vragen. En dat het me zoveel deed, geeft ook aan dat deze vraag niet geheel irrelevant is. Maar als ik aan het overleven bent, zit ik niet te wachten op iemand die de oprechtheid van mijn geluk ter sprake brengt.
Het lijkt verdorie wel alsof ze daar gektes aan het kwéken zijn.
3 opmerkingen:
Hi Lotje, Au..that hurts :-(
Zelf ben ik tijdens mijn opname vooral oppervlakkig 'opgelapt'. Nu vier jaar later werd ik toch weer volop met mezelf geconfronteerd. Niet fijn, maar door jezelf écht goed te leren kennen kan je jezelf (gedrag) pas veranderen, is mijn ervaring. En daar word je dan toch écht een stuk gelukkiger van.
Hoop dat dat de pijn n beetje verzacht...Hou je taai! Lise
ja, soms dan vraag ik me af wat het nut van voelen is?
Jaren lang kreeg ik te horen dat ik niet voelde, nu heb ik verdriet om de diagnose van zoonlief en nu krijg ik te horen: jnit te lang bij je gevoel stilstaan.
ja duhuh...doe ik eindelijk wat er van me word verwacht is het weer niet goed!
@Lise: ik wil dat ook graag, maar het lijkt erop dat ze ook weer niet zoveel persoonlijke tijd voor je hebben. Het blijft bij dingen "opmerken", je tot inzichten doen komen. En vervolgens ligt de boel echt een beetje bij me overhoop, maar kan er niets mee. Ben wel van plan deze week werk te maken van dat soort zaken. Wil graag een grote schoonmaak houden om daarna goed verder te kunnen.
@KnetterL Inderdaad! Ze willen hier dat ik veel met mezelf bezig ben, vragen voortdurend hoe ik me voel en waarom, enz. Als ik vervolgens bijna overspannen wordt van al dat nadenken over mezelf, sussen ze me alleen een beetje en dat ik afleiding moet zoeken om tot rust te komen. Overhoop halen en toedekken. Ik word liever écht geholpen, daar sta ik helemaal voor open (denk ik)!
Een reactie posten