Ik ben maandag natuurlijk niet naar dat feestje gegaan. Het was een mooi plan, maar na het uitvoeren van stap 1 en stap 2 was het wel weer even genoeg. Dat heb ik ineens weer vaker de laatste tijd. Ik ben (mentaal) moe en voel me ontzettend onder druk staan. De gang is eruit.Dus ik vond het dan eigenlijk ook best een verstandige keuze. Even rust nemen en me terugtrekken uit een hectisch leven vol verwachtingen kan dan alleen maar goed zijn.
Maar schuld! Ik heb de rest van de dag moeten worstelen met enorme schuldgevoelens. Had ik er dan toch niet goed aan gedaan? Liet ik niet iedereen om me heen in de steek? Zouden ze niet ontzettend de balen van me hebben? Ik was een zwakkeling die er zelf voor koos niet mee te doen in de wereld.
Wat volgens mij een rol speelt in de immense vulkaan van schuld die op mijn schouders is gaan roken, is de ondraaglijke onzekerheid waarin ik mij bevind. Ben ik nu wel of ben ik nu niet ziek? Ben ik legitiem minder aan het werk of ben ik een aanstelster? Waar bevind ik me nu en waar ga ik heen?
Had ik enkel maar griep.
3 opmerkingen:
Herkenbaar....
Ooit heb ik iemand horen zeggen:
'schuldgevoel is iets waar je helemaal niets aan hebt. Stop ermee'.
Mooie tip, maar dat moet natuurlijk ook lukken. Ik probeer het altijd wel lekker te laten, maar dat lukt me ook niet altijd.
Tja, Schuldgevoel is overbodige balast maar vertel dat maar eens tegen je schuldgevoel.
@carice en @knetter: soms komt dat schuldgevoel zo heel geniepig om de hoek kijken, bespringt je en je krijgt het niet van je afgeschud. Het is gewoon een monstertje! Nu nog leren dat te bestrijden...
Een reactie posten