Vandaag ben ik zwaar geïrriteerd. Of geagiteerd, dat verschil weet ik nooit.
Wellicht zomaar een dag die weer even wat stroever verloopt. Of zou het komen dat ik vanochtend in Het Gesprekje met de verpleegkundige voor het eerst mijn eetprobleem heb aangekaart? Ik vind dat nog moeilijker te bespreken dan mijn suïcideneigingen. Of zou het komen dat ik vanmiddag weer Psycho Motorische Therapie (PMT) had en die therapeut telkens op mijn meest gevoelige en weggestopte plekjes zit te drammen?
Ik weet het niet, maar alles lijkt weer veel zwaarder. En waarom bel ik de verpleegkundige nooit?! Ze zei nog nadrukkelijk dat ik dat moest doen als ik me 's avonds zo voelde. Mijn liefje is nu even naar zijn huis en ik voel me verlaten, ik voel me alleen, ik voel me wegzakken in het zwarte gat dat heel even uit zicht was.
Dit worden pillen of chocola en het rare is dat ik voor het laatste zal kiezen maar me er het minst goed bij zal voelen.
4 opmerkingen:
Hee Lotje,
Wat knap dat je je eetprobleem hebt besproken! Echt hartstikke goed. En ik kan me voorstellen dat je je af en toe flink geagiteerd (idd hetzelfde als geirriteerd) bent. Veel sterkte! Het komt goed! Lfs, Carice
Hartstikke lief dat je dat zegt! Ik heb nog steeds hoop dat alles goed komt. Hoe meer ik durf te vertellen, hoe groter de kans dat ik ooit van al die gruwelijke lasten af kom.
Ach meissie,
Lieve schat, eetproblemen zijn een probleem. Heel dapper dat je het verteld want het is een van de meest intieme zaken die je kan bespreken.
@knetter: het voelt inderdaad heel intiem en ik schaam me kapot. Durf gewoon in de groep over seks te praten, maar eten ho maar...
Een reactie posten